دوست عزیز، به بخش آرشیو کلیسا خوش آمدید. در اینجا میتوانید پیامها و دروس برای رشد روحانی خود را

مرور کنید. آرزومندیم که خداوند توسط روح مقدس به شما برکت بدهد.

سوال: “تفاوت کاتولیک ها و پروتستان ها چیست؟“

پاسخ: چندین تفاوت مهم بین کاتولیک ها و پروتستان ها وجود دارد. در حالی که در سالهای اخیر تلاشهای زیادی برای یافتن نقاط مشترک بین این دو گروه انجام شده است ، واقعیت این است که اختلافات همچنان پابرجاست و آنها امروز به همان اندازه که در آغاز اصلاحات پروتستان وجود داشت از اهمیت برخوردارند. در زیر خلاصه ای از برخی از مهمترین تفاوتها ذکر شده است:

یکی از اولین تفاوتهای اساسی بین کاتولیک و پروتستانیسم ، مسئله کافی بودن و اقتدار کتاب مقدس است. پروتستان ها معتقدند که کتاب مقدس به تنهایی منبع مکاشفه ویژه خداوند به بشر است و همه موارد لازم برای نجات ما از گناه را به ما می آموزد. پروتستان ها کتاب مقدس را معیاری می دانند که طبق آن باید تمام رفتارهای مسیحیان سنجیده شود. این اعتقاد معمولاً “sola scriptura” نامیده می شود و یکی از “پنج جایگاه” است (sola در لاتین “به تنهایی”) که از اصلاحات پروتستان به عنوان خلاصه ای از برخی اختلافات بین کاتولیک ها و پروتستان ها بیرون آمد.

در حالی که آیات بسیاری در کتاب مقدس وجود دارد که اقتدار و کفایت آن را برای همه امور ایمانی و عملی ثابت می کند ، یکی از بارزترین آنها ۲ تیموتاوس۳ :‌۱۶ است ، جایی که می بینیم “تمامی کتبِ مقدّس الهام خداست و برای تعلیم و تأدیب و اصلاح و تربیت در پارسایی سودمند است، تا مرد خدا به کمال برای هر کارِ نیکو تجهیز گردد. ” کاتولیک ها آموزه sola scriptura را رد می کنند و معتقد نیستند که فقط کتاب مقدس کافی است. آنها معتقدند كه هم كتاب مقدس و هم سنت مقدس كاتوليك روم براي مسيحي به همان اندازه الزام آور است. بسیاری از آموزه های کاتولیک های روم ، مانند برزخ ، دعا با مقدسین ، پرستش یا بزرگداشت مریم و غیره ، در کتاب مقدس مبانی اندکی دارند و یا هیچ پایه ای ندارند بلکه صرفاً بر اساس سنت های کاتولیک روم بنا شده اند. اساساً ، انکار sola scriptura توسط کلیسای کاتولیک روم و اصرار آن بر اینکه کتاب مقدس و سنت هم از نظر اقتدار برابر هستند ، کفایت ، اقتدار و کامل بودن کتاب مقدس را تضعیف می کنند. دیدگاه کتاب مقدس ، ریشه بسیاری از اختلافات ، اگر نه همه ، بین کاتولیک ها و پروتستان ها باشد.

اختلاف نظر دیگر بین کاتولیک و پروتستانیسم بر سر منصب و اختیارات پاپ است. طبق کاتولیک ، پاپ “نایب السلطنه مسیح” است (نایب السلطنه جایگزین است) و عیسی را به عنوان رئیس کلیسا نشان می دهد. به همین ترتیب ، پاپ توانایی صحبت در کاتدرا (با اقتدار در امور ایمانی و عملی) را دارد و تعالیم خود را برای همه مسیحیان خطاناپذیر و لازم الاجرا می کند. از طرف دیگر ، پروتستان ها معتقدند که هیچ انسانی مصون از خطا نیست و مسیح به تنهایی راس کلیسا است. کاتولیک ها به عنوان راهی برای تلاش برای ایجاد اقتدار پاپ ، به جانشینی رسولی اعتماد می کنند. پروتستان ها معتقدند که اقتدار کلیسا نه از جانشینی رسولی بلکه از کلام خدا ناشی می شود. قدرت و اقتدار معنوی در دست یک انسان صرف نیست بلکه در کلام خدا است. در حالی که کاتولیک می آموزد که تنها کلیسای کاتولیک می تواند کتاب مقدس را به درستی تفسیر کند ، پروتستان ها معتقدند کتاب مقدس می آموزد که خدا روح القدس را برای سکونت در همه ایمانداران با تولد دوباره فرستاده و این امر به همه ایمانداران امکان می دهد پیام کتاب مقدس را درک کنند.

پروتستانها به قسمتهایی مانند یوحنا ۱۴ :‌۱۶ – ۱۷ اشاره می كنند:یعنی روحِ راستی که جهان نمی‌تواند او را بپذیرد، زیرا نه او را می‌بیند و نه می‌شناسد؛ امّا شما او را می‌شناسید، چرا که نزد شما مسکن می‌گزیند و در شما خواهد بود.”(همچنین به یوحنا۱۴ : ۲۶ و اول یوحنا ۲ : ۲۷  مراجعه کنید.)

سومین تفاوت عمده بین کاتولیک و پروتستانیسم در نحوه نجات فرد است. یکی دیگر از پنج جایگاه اصلاحات sola fide (“ایمان به تنهایی”) است که آموزه کتاب مقدس پارسایی تنها  توسط فیض را فقط با ایمان به مسیح تأیید می کند (افسسیان۲ : ۸ – ۱۰). با این حال ، کاتولیک ها می آموزد که مسیحی برای نجات باید به ایمان و به علاوه “کارهای شایسته” اعتماد کند. هفت آموزه اصلی که برای تعالیم کاتولیک روم برای نجات ضروری هستند ، تعمید ، تأیید ، شادباشی ، توبه ، مسح مریض ، دستورات مقدس و همسریابی هستند. پروتستان ها معتقدند که ، فقط بر اساس ایمان به مسیح ، ایمانداران توسط خدا پارسا می شوند ، زیرا همه گناهان آنها توسط مسیح بر روی صلیب پرداخت شده و عدالت مسیح به آنها منتقل شده است.  از طرف دیگر ، کاتولیک ها معتقدند که عدالت مسیح توسط “فیض از طریق ایمان” به ایماندار منتقل می شود ، اما به خودی خود برای پارسا شدن کافی نیست. ایماندار باید عدالت مسیح را که به او اعطا شده است ، با کارهای شایسته تکمیل کند.

کاتولیک ها و پروتستان ها نیز در معنای پارسا شدن در برابر خدا اختلاف نظر دارند. از نظر کاتولیک ها ، پارسایی شامل صالح و مقدس بودن است. وی معتقد است که ایمان به مسیح تنها آغاز رستگاری است و فرد باید با کارهای خوب بر اساس آن کار کند زیرا باید شایسته دریافت فیض نجات ابدی خدا باشد. این دیدگاه پارسایی با تعالیم روشن کتاب مقدس در بخشهایی مانند رومیان ۴ : ۱ – ۱۲ ، تیتوس۳ : ۳ – ۷ و بسیاری دیگر مغایرت دارد. پروتستان ها بین عمل پارسایی یکبار (وقتی خدا ما را بر اساس ایمان خود به کفاره صلیب مسیح صالح اعلام می کند) و روند تقدیس (توسعه عدالت که در طول زندگی ما روی زمین ادامه دارد) تمایز قائل می شوند. در حالی که پروتستان ها مهم بودن کارها را تشخیص می دهند ، معتقدند که اینها نتیجه یا ثمره نجات هستند اما هرگز وسیله ای برای آن نیستند. کاتولیک ها پارسایی و تقدیس را با هم در یک روند مداوم مخلوط می کنند ، که منجر به سردرگمی در مورد نحوه نجات فرد می شود.

چهارمین تفاوت عمده بین کاتولیک ها و پروتستان ها مربوط به آنچه پس از مرگ اتفاق می افتد است. هر دو معتقدند که کافران ابدیت را در جهنم خواهند گذراند ، اما در مورد آنچه برای ایمانداران اتفاق می افتد اختلافات قابل توجهی وجود دارد. کاتولیک ها از سنت های کلیسایی و اتکا به کتاب های غیر شرعی ، آموزه برزخ را توسعه داده اند. برزخ ، طبق دائره المعارف کاتولیک ، “مکانی یا حالت مجازات زمانی برای کسانی است که با فیض خدا این زندگی را ترک می کنند ، کاملاً عاری از عیوب شرور نیستند ، یا به دلیل تخلفات خود برای کسب رضایت کامل پرداخت نکرده اند.” از طرف دیگر ، پروتستان ها معتقدند که چون تنها با ایمان به مسیح پارسا می شویم و حقانیت مسیح به ما نسبت داده می شود – وقتی می میریم ، مستقیماً به آسمان می رویم تا در حضور خداوند باشیم (۲ قرنتیان ۵ :‌۶ – ۱۰ و فیلیپیان ۱ : ۲۳).

 یک جنبه نگران کننده در مورد آموزه برزخ کاتولیک این اعتقاد است که انسان می تواند و باید برای گناهان خود بپردازد. این به ارزش کم  برای کافی بودن كفاره مسیح در صلیب قائل میشود. به بیان ساده ، دیدگاه کاتولیک روم در مورد نجات بیانگر این است که کفاره مسیح بر روی صلیب پرداخت ناکافی گناهان کسانی است که به او ایمان دارند و حتی یک ایماندار نیز باید هزینه گناهان خود را بپردازد ، چه از طریق اعمال توبه و چه از طریق زمان برزخ. با این حال کتاب مقدس می آموزد که این تنها مرگ مسیح است که می تواند خشم خدا را بر علیه گناهکاران راضی کند (رومیان۳ : ۲۵؛ عبرانیان ۲ :‌۱۷ ؛ ۱ یوحنا ۲ : ۲ ؛ ۱ یوحنا ۴ : ۱۰). کارهای عدالت ما نمی توانند به آنچه مسیح قبلاً انجام داده است، اضافه کنند.

اختلافات بین کاتولیک و پروتستانهای انجیلی مهم و قابل توجه است. پولس غلاطیان را برای مبارزه با گروهی از یهودیان نوشت (یهودیانی که می گفتند مسیحیان غیر یهودی برای نجات باید از قانون عهد عتیق پیروی کنند). کاتولیک ها مانند این یهودیان ، کارهای انسانی را ضروری می دانند تا توسط خدا پارسا شوند ، و در پایان آنها یک انجیل کاملاً متفاوت خواهند داشت.

دعای ما این است که خداوند چشم کسانی را که به تعالیم کلیسای کاتولیک ایمان دارند ، باز کند. امید ما این است که همه درک کنند که “کارهای صالح” او نمی توانند او را پارسا کند یا او را تقدیس کند (اشعیا۶: ۶۴). ما دعا می کنیم که همه در عوض ایمان خود را به این واقعیت بسپارند که “ما به واسطه رستگاری که توسط مسیح عیسی انجام شد ، به لطف او آزادانه پارسا می شویم. خداوند مسیح را به عنوان قربانی کفاره ، از طریق ریختن خون او – که باید توسط ایمان دریافت شود – ارائه داد. ”(رومیان ۳ : ۲۴ – ۲۵). خدا ما را نجات می دهد ، “نه به خاطر کارهای صالحی که انجام داده بودیم ، بلکه به خاطر رحمت اوست. او ما را از طریق شستشوی تولد دوباره و تجدید حیات توسط روح القدس ، که او سخاوتمندانه از طریق نجات دهنده ما عیسی مسیح بر سر ما ریخت ، نجات داد ، بنابراین ، با فیض او پارسا شدیم ، وارثانی می شویم که امید به زندگی ابدی دارند “( تیتوس ۳ : ۵ – ۷).