کلیسای نوید

” آرزویی که انجام آن به تعویق افتاده باشد، دل را بیمار می کند، ا ّما مرادی که برآورده می شود، خوشی و حیات می بخشد”(امثال ۱۳ : ۱۲)

مسلما مسیح بار شهری که فیض او را رد کرد را حس کرد. (لوقا ۱۹ : ۴۱). اورشلیم فرصتهای زیادی داشت که توبه کند، معجزات بسیاری از مسیح دیده بودند و تعالیم بسیاری شنیده بودند. درک این موضوع که اورشلیم نهایتا عیسی را رد و مصلوب میکرد باعث شد برای فرصت مناسبی که مردم آن شهر از دست میدادند گریه کند

پولس هم بخاطر اینکه یهودیان انجیل را رد کردند محزون شد: ” در دل خود ، بار غم سنگینی و دلتنگی بی پایان دارم . آرزو می کردم اگر ممکن می شد بخاطر برادران خود یعنی قوم یهود که خویشاوندان من هستند ، ملعون و از مسیح جدا شوم” (رومیان ۹ : ۲ – ۳)

آیا تا بحال فکر کرده اید که یکنفر بعد از شنیدن پیامی درباره مسیح و یا تجربه کردن واقعه ناگواری در زندگی اش حتما توبه خواهد کرد، ولی با اینحال اینکار را نکرد؟ دعای شفاعت میتواند بر حسب امید به تعویق افتاده ، و دانستن اینکه خدا منتظر است برکت بدهد به پیش او فرستاده شود، اما انسانها در برابر آن مقاومت میکنند. درد و ناراحتی اینکه تماشا کنیم دیگران بهترین برکات را که خدا میخواهد به آنها بدهد را دریافت نمیکنند، باید باعث شود که به دعا رو آوریم و برای آنها شفاعت کنیم

برای نجات عزیزانتان که گمراهند در دعا باشید . تا زمانی که زنده هستند و نفس میکشند، هنوز امید هست. تصور کنید چه شادی عظیمی تجربه خواهید کرد وقتی آنها زندگیشان را به خدا بسپارند و مسیح را بعنوان ناجیشان دریافت کنند